Τέχνη, ανάγκη επικοινωνίας

Η Τέχνη είναι η ανάγκη της ψυχής. Να εκφραστεί, να μιλήσει και να επικοινωνίσει με άλλες ψυχές. Δεν έχει φωνή να μιλήσει μήτε αυτιά να ακούσει μήτε λογική να κοροϊδέψει. Είναι ότι πιο αγνό, πιο καθαρό υπάρχει στην ανθρώπινη υπόσταση. Γι’ αυτό και ο μοναδικός τρόπος που έχει μια ψυχή να επικοινωνήσει με άλλες ψυχές είναι μέσω των έργων που θα παράξουν τα εργαλεία του σώματος που κατοικεί….τα χέρια. Τέτοια έργα που χωρίς λόγια και φωνή αλλά με άυλες χορδές ενέργειας, πάλλουν αέναα στο κενό και ταράσσουν ευχάριστα τους δέκτες και τους αισθητήρες των άλλων ψυχών καθώς κι αυτές με τη σειρά τους έχουν την ανάγκη αυτής της επικοινωνίας αλλά και κοινωνίας.

Η τέχνη ως ενέργεια – δράση έχει να κάνει με τον τρόπο και τα μέσα που χρησιμοποιεί ο χειροτέχνης/ ο δημιουργός προκειμένου να επιτύχει, να ολοκληρώσει το δημιούργημα του. Πολλές φορές νιώθω και θέλω να πιστεύω ότι είμαι ένας χειροτέχνης φωτιστικών των σπηλαίων. Ορκισμένος αρνητής της ευκολίας και των έτοιμων αντικειμένων ή τέτοιων που κατασκευάζονται τυποποιημένα από μηχανές άψυχες, μηχανές που ναί θα βγάλουν σε 2 λεπτά τη δουλειά που θα βγάλω εγώ σε 1 ώρα. Όμως, αυτή είναι η ομορφιά που ορίζει η ψυχή μου στη δημιουργία. Και περισσότερο στην ανάγκη της να εκφραστεί. Και μέσα από την δημιουργία, μέσα από την μετουσίωση του ιδεατού, του άυλου σε απτό και υπαρκτό. Μέσα από όλη αυτή την “βάσανο” του σώματος, εκεί είναι η ευχαρίστηση της ψυχής. Και μέσα σε όλη αυτή τη διαδρομή, δημιουργείται και η μαγεία που περικλύει το δημιούργημα κατά την ολοκλήρωση του.

Το δημιούργημα πλέον να στέκεται μπροστά σου. Το δημιούργημα αυτό που πήρε μορφή από τα χέρια του δημιουργού. Το δημιούργημα που πρόσταξε τα χέρια η ψυχή του. Το άυλο, το ιδεατό, το ανύπαρκτο στέκεται εκεί μπροστά σου και παρ’ ότι δεν έχει φωνή σε σαγηνεύει. Παρ’ ότι δεν έχει χέρια σε αγγίζει. Παρ’ ότι δεν έχει στόμα να σου πει “σε αγαπώ”, το ερωτεύεσαι. Γιατί;… Γιατί είναι ότι πιο αγνό και καθαρό, το κρυμμένο βαθιά πλέον μπροστά σου. Δεν έχει σημασία αν δεν είναι τέλειο. Το παιδί σου δεν το αγαπάς επειδή είναι τέλειο. Αγαπάμε τις ατέλειες των ανθρώπων, γιατί μέσα από τις ατέλειες οι άνθρωποι γινόμαστε αληθινοί, κι αυτές τις ατέλειες μπορούν να καταγράψουν οι αισθητήρες και οι δέκτες των ψυχών και να αγαπήσουν περισσότερο κι από τις τελειότητες. Αυτή είναι η μαγεία που κάνει τα χειροποίητα αντικείμενα μοναδικά. Κι αυτή τη μαγεία δεν την συναγωνίζεται καμία μηχανή.